Δούκας του Έλλινκτον

Ο Δούκας του Ελλινκτον, που πέθανε πριν ζήσει,
σ’ άλλη ζωή είχε γεννηθεί στη Βενετία.
Εκεί τον βάφτισαν με τ’ όνομα Οθέλλο
κι είχ’ αγαπήσει τότε μια όμορφη κυρία,

που τ’ όνομά της το γλυκό ήταν Δυσδαιμόνα.
Ο Ιάγος όμως, που τη σχέση τους φθονούσε
έβαζε λόγια στον Οθέλλο ένα χειμώνα,
που έξω ο αγέρας φοβερός λυσσομανούσε.

Μια μαύρη νύχτα που ‘χε σβήσει το καντίλι,
κι η Δυσδαιμόνα είχε πλαγιάσει στο κρεβάτι
πήγ’ ο Ιάγος να του δείξει το μαντίλι,
που –όπως επέμενε- δηλώνει την απάτη.

Ολοι γνωρίζουν την πασίγνωστη ιστορία
και πως ο Οθέλλος τελικά είχ’ αυτοκτονήσει.
Αλλ’ αγνοούνε τη συνέχεια, την ουσία…
πως ενσαρκώθηκε σε μια καινούρια ζήση!

Σαν Δούκας του Ελλινκτον σε λίγο θα γεννιόταν
(από μητέρα Δούκισσα, πατέρα πρώην Πρινς)
Με δόξα και τιμές μετά θα βαφτιζόταν
στη συνοικία τη γνωστή μας ως Κουίνς.

Στη γέννησή του το Φωτόσπαθο φαινόταν,
που κράταγε στα χέρια ο ίδιος ο Αγιος Γκράαλ,
πίσω του οι άντρες με τα μπλε ίσα ακουγόταν
οι Καναανίτες, που λατρεύανε τον Βάαλ.

Ετσι αναλήφθηκε ψηλά στη Νομασλάνδη
ο Δούκας του Ελλιγκτον, αντί να γεννηθεί.
Κάποιοι μου τα ‘πανε αυτά στη Νεβερλάνδη
κι αν έχει λάθη, ειν’ που μου τα ‘πανε στ’ αυτί!