Θνησιγενείς Ανύπαρχτοι

Στη μακρινή της Νομασλάνδης Αποικία,
υπάρχει, λεν σ’ ένα χωριό τρελός Προφήτης.
Μ’ ακούστε απ’ την αρχή την ιστορία:
Ηταν του Τσίνγκ τα χρόνια, η βασιλεία,
και μιας Ανύπαρχτης Στρατιάς ο κυβερνήτης.

Ο ιππότης Λόρδος Κράουν μες τα τείχη
με τον Μπασέν ντε Λαντρ περιπολούσε.
Ο πρίγκιψ Ρήτζεντ ακουγότανε να βήχει,
γράφοντας έσπαζ’ η Μουλίν το τρίτο νύχι,
μα ο Αγιος Γκράαλ εκεί ψηλά τους ευλογούσε.

Κάποια βραδιά που ξεχυθήκαν τα δαιμόνια,
η πόλη γέμισε φωτιές κι όλοι ουρλιάζαν.
Τον Αρσον υποπτεύονταν για χρόνια -
μέλος μιας σπείρας που κατάκαιγε τ’ αλώνια.
Συνήθεις ύποπτους, οι αρχές τους ονομάζαν.

Πήγαινε ύστερα ο Κρισέικς στα καμένα,
και τα έβαφε, σαν ρόδινες αχτίδες.
Μέσα εκεί παίζαν παιχνίδια λατρεμένα,
όπως το σκάκι, που αγαπούσαν παθιασμένα-
μα ο Τάλατ Μπλεντ έπαιρνε πάντα τις παρτίδες.

Τους άρεσε να βλέπουν μια ταινία,
του Κάουαρντ Ρόμπερτ Φορντ, του σκηνοθέτη.
«Ο Τσέτσνια κι ο Τεν Μπακς στην Απωνία»
ήταν ο τίτλος, κι είχ’ η μουσική αγωνία,
του Μποχεμνιάν Λεβόν, του κορυφαίου συνθέτη.

Κι έτσι περνούσανε ανέφελες οι μέρες,
ώσπου ο Πρόεδρος Ντιν ανέτρεψε τον Τσίνγκ
(μα ο Πράβο Γιάζντι του ‘ριξε τρεις σφαίρες).
Του Ντιν Συμβούλιο φτιάξαν οι σοφοί πατέρες -
μαζί ο άγιος Didache κι ο γενναίος Ρεβινστίνκτ.

Τότε όμως πήραν μια απόφαση μοιραία:
να διώξουν τους Θνησιγενείς της πολιτείας.
και στον Ρεντ Άι, τον αερομεταφορέα,
φόρτωσαν τον Κλιν Σέβαν κι όλη την παρέα,
και κίνησαν στη γη της εξορίας.

Τώρα μπορεί κανείς να δει έξω απ’ την πόλη
της Νομανσλάνδης πάντα όταν νυχτώνει,
τρελό Προφήτη -τον Κλιντ Σέβαν-, γύρω του όλοι
αγέννητοι κι ήδη νεκροί, λες σκέτοι ρόλοι
θεάτρου παραλόγου, που όμως δεν τελειώνει.