Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Ροβιόλης και Ζωντανίνα

Στην οδό Γραφημώνος, κατοικεί ο Ροβιόλης,
που όλοι ξέρουν πως έχει λουμπέσα πολλά.
Τη Ζωντανίνα γυναίκα (εξώλης-προώλης),
αγαπούσε εκείνος – κι αυτή τα λεφτά.
Διακοπές είχαν πάει, προς το Παπουνάνε,
τ’ ωραίο το πύο του βυθού για να δουν.
Δυο μπλε –στην ακτή- φαρίδες περνάνε,
ντρουμου-ντρουμ, τα βραχιόλια φοράν της Βροντούμ.
Στων Θεών το νταμάρι, πικρό σουαχίλι,
κακιά Φαλακρίνα, στης Νιόσης το φως.
Πιο –μοιάζει- ρομάντζα, ως πέφτει το δείλι
στη Ρύθμη Σισίχου, στα κάτω ο ρυθμός.
Μια μέρα είχαν φτάσει ως τις Κολμυρίδες,
του Προέδρου Ταμέλη να δούνε τη γη.
Γενναίους αντικρύσαν πολλούς Τωντονίδες,
με το σπιθονάκι βαθιά στο κορμί.
Μα κάποτε μόνος ξυπνάει ο Ροβιόλης,
και η Ζωντανίνα, το ραμόνι κι αυτή.
Στα δρομαλιώτικα ψάχνει τα στέκια της πόλης,
μα κείνη έχει φύγει, ψηλά στο Χαπί.
Και φτάνει σε λίγο, το γράμμα του νόμου
Περιμενοδίκης να δώσει σκυφτός.
Τα χώραφα τώρα μοιράζουν κι επ’ ώμου
το βιολί κουβαλάει κι όλο πάει μοναχός.
Στην οδό Γραφημώνος – επικίνδυνο μέρος –
για να ζήσει ο Ριοβιόλης τα ροβίχια πουλά.
Και περνούνε τα χρόνια, κι όλο γίνεται γέρος,
γέρο-Δήμο τον λέγαν, μες τη γειτονιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου